Amsterdam saai? Goed, onze hoofdstad is niet langer Gay Capital of the World, maar saai? We hebben keuze uit meerdere party’s per week of soms zelfs per dag. Nou ja: per nacht. Er zijn kroegen van Jordanees tot hardcore en alles er tussen in. Op meerdere plekken in de stad worden ruige feesten georganiseerd waar alles kan en niets moet. Het publiek bestaat dan uit mannen die je overdag gewoon bij de Albert Heijn tegenkomt. Alleen dragen ze op die feesten andere kleren. Of helemaal niets.

Parmantig stappen ze voort in hun leren chaps, een potje Crisco in een foedraal op de heup. Omdat ze al het nodige gedronken, geslikt en gesnoven hebben werken ze zich onhandig in een sling. Daar sperren ze hun aars wijd open, laten een wind als een bazuinstoot en zuigen zuchtend de vuist van hun partner naar binnen. Die laatste is dan blijkbaar gynaecoloog of veearts. Verloskundige kan ook, maar dat zijn niet zo heel vaak mannen. De sessie eindigt er doorgaans mee dat ze compleet onder worden gezeken.

Wie denkt dat zulke mannen seksverslaafde zwijnen zijn zonder ook maar een greintje kunst en cultuur, vergist zich. Want de volgende dag zitten ze met een uitgestreken smoel bij de zaterdagmatinee in het Concertgebouw. Ook weer een voordeel van Amsterdam trouwens: de beste concertzaal ter wereld staat zo ongeveer naast het Van Goghmuseum, waar nu de formidabele tentoonstelling over Rembrandt en Caravaggio loopt. Met heerlijk gruwelijke schilderijen van onthoofdingen, verminkingen en het uitsteken van ogen.

Geïnspireerd lopen ook hier de leermannen tussen de drommen toeristen en dagjesmensen. Het wachten is dus nu op een kinky feest met als thema je favoriete schilderijonderwerp. Ik twijfel nog tussen het martelaarschap van St. Sebastiaan en de geseling van Christus. Wedden dat het storm loopt? En saai wordt het allerminst.

Gay Krant, mei 2006