Het ene boek (Dood kind, verschijningsdatum 6 november 2018) ligt nog niet eens bij de redacteur, of het openingsverhaal van het andere boek (Kerstcantate, te verschijnen 2021) is in handen van de eerste lezer. Eigenlijk best trots op de beste openingszin (van mij dan) ever! Volg dit blog voor meer info over Dood kind en het vervolg.
De Amsterdamse vlogger en influencer Roy Roelvink (21) lanceerde vandaag zijn nieuwe sandalenlijn. Roy deed dat middels een flashmob voor de winkel van Oger, zijn parttime werkgever. Er kwam een kleine 1000 belangstellenden op af, voornamelijk meisjes en jonge vrouwen. Maar uitgerekend voor het vrouwvolk zat er een adder onder het gras.
Roy, die ook als dj optreedt, verklaart het succes van zijn stappers door de eenvoudige vormgeving: “Ze zijn net als ik: open, sexy, maar zonder toeters en bellen”. Of de sandalen – eenvoudigweg ‘Roy’ genaamd – ook bij Oger in de etalage komen te liggen weet hij niet. De prijs is met € 499,= per paar voor Oger-klanten niet onoverkomelijk, maar “…ik heb het eigenlijk nog niet met Sander en Martijn besproken. Het zou zo maar eens kunnen”.
Win/win
Het is verbazingwekkend dat juist nu de hittegolf voorbij is een sandalenlijn wordt gepresenteerd. Waarom niet in de lente of in de zomer? Roy, ook bekend als rapper, zegt hierover: “Door mijn sandalen te dragen als het wat kouder wordt, geef je natuurlijk wel een statement af. Zo van: ik ben helemaal Roy. Als je in de zomer sandalen draagt, ben je mainstream, maar in de winter ben je een baas.”
Wat ook vragen oproept, is waarom reality-ster Roy ondanks zijn status van dj, rapper, vlogger en influencer nog altijd vier dagen per week bij Oger in de winkel werkt. “Dat zit zo,” verklaart Roy: “iedereen moet zich verzekeren voor ziektekosten. Stom. Want ik ben nooit ziek. Kijk: zo’n eenmanszaak als ‘Rap as Roy’ kost alleen maar geld in plaats van dat het iets oplevert. Werken in Nederland loont niet. Dat heb ik al jong van mijn vader geleerd. Dus als je een paar dagen per week voor een tientje per uur in een winkel gaat staan, betaalt die winkel de ziektekostenverzekeringspremie. Dat heet win/win. Need I say more?”
Alleen voor mannen
Roy draagt de sandalen ook zelf: op zijn Instagramaccount (tharealroy) zien we een fraai zwart model dat zich perfect sluit om Roy’s sterke, gebruinde voeten. “Natuurlijk. Ook dat heb ik van mijn pa geleerd: practise what you preach! Draag je eigen spullen.” Roy betaalde vast niet die € 499,= per paar. “Niet echt nee, sorry. Maar ja: dat is ondernemen. Iederéén kan het.” Voor al die meisjes en vrouwen die op de flashmob afkwamen en een paar Roelvinkjes aan hun voeten willen, heeft Roy slecht nieuws: de sandalen zijn er alleen voor mannen. Men only dus, in goed Nederlands.
…ben je bezig met de publicatie van een nieuw boek, neemt het randgebeuren je meer in beslag dan de inhoud. Neem nou het ontwerp van de kaft. Eerst dacht ik aan de lay out van een rouwkaart. Weet iedereen meteen waarover het gaat, aangezien de titel luidt: Dood kind. Gaan we doen. Maar dan de achterkant.
Normaal gesproken staat daar een biootje en een samenvatting. Dat wil ik dit keer op de voorkant, want die lijkt dan meer op een rouwadvertentie. Blijft de achterkant leeg, maar niet heus.
Veel schrijvers en uitgevers gingen ons voor als het gaat om het vullen van de achterflap met op posterformaat het portret van de schrijver. Daaronder veel lelijkerds (klik de foto maar op). Juist mijn knappe collegae kozen voor een afbeelding op postzegelformaat ergens rechtsboven of -onder het omslag.
Niet slim. Sex sells en hoewel topsporters over het algemeen wat fotogenieker (lees: geiler) zijn dan schrijvers, mogen sommigen van mijn vakgenoten er best zijn. Ik ben zelf niet lelijk, maar ook niet knap. Vandaar dat ikzelf, de uitgever, de fotograaf en de ontwerper (in volgorde van belangrijkheid) nog altijd zitten te dubben over de kaft.
Tot zover het randgebeuren. Nou de inhoud nog…
Hoewel niemand dit blog meer volgt – terwijl ik natuurlijk hoop dat dat binnenkort anders is – meld ik toch maar dat begin november mijn verhalenbundel Dood kind verschijnt, wederom bij Uitgeverij U2Pi.