…ben je bezig met de publicatie van een nieuw boek, neemt het randgebeuren je meer in beslag dan de inhoud. Neem nou het ontwerp van de kaft. Eerst dacht ik aan de lay out van een rouwkaart. Weet iedereen meteen waarover het gaat, aangezien de titel luidt: Dood kind. Gaan we doen. Maar dan de achterkant.

Normaal gesproken staat daar een biootje en een samenvatting. Dat wil ik dit keer op de voorkant, want die lijkt dan meer op een rouwadvertentie. Blijft de achterkant leeg, maar niet heus.

Veel schrijvers en uitgevers gingen ons voor als het gaat om het vullen van de achterflap met op posterformaat het portret van de schrijver. Daaronder veel lelijkerds (klik de foto maar op). Juist mijn knappe collegae kozen voor een afbeelding op postzegelformaat ergens rechtsboven of -onder het omslag.

Niet slim. Sex sells en hoewel topsporters over het algemeen wat fotogenieker (lees: geiler) zijn dan schrijvers, mogen sommigen van mijn vakgenoten er best zijn. Ik ben zelf niet lelijk, maar ook niet knap. Vandaar dat ikzelf, de uitgever, de fotograaf en de ontwerper (in volgorde van belangrijkheid) nog altijd zitten te dubben over de kaft.

Tot zover het randgebeuren. Nou de inhoud nog…