Mannenharem, the movie
Een paar weken geleden stond er op deze site een berichtje dat het boek Mannenharem van Vinco David zal worden verfilmd door Eddy Terstall. De roman zou een op historische feiten gebaseerde vertelling zijn over mannenharems: gratis jongenshoeren die verscheidene islamitische mogolkeizers in India er in de vijftiende en zestiende eeuw op na hielden.
‘Alle rechtse imams zouden eens met hun neus in de boeken moeten duiken voordat ze weer hun mond opendoen,’ schmiert Terstall, ook bekend als maker van de PvdA-campagnefilms, in het persbericht. Eerder was trouwens Theo van Gogh aan de onderneming verbonden – voordat hij werd vermoord. De vraag is dus welk lot Terstall ten deel valt als hij zijn pornografisch-islamitische rolprent uitbrengt.
Zullen Bos, Cohen en Asscher ‘de boel bij elkaar weten te houden’ als hun eigen huiscineast wordt omgelegd? Tijdens de presentatie van Mannenharem in de Balie kwam Terstall trouwens niet veel verder dan wat vage beloftes. Daardoor dekte hij zich alvast in tegen eventuele dreigementen en dat is laf.
Maar nog niet half zo schijterig als het zielige gescheld op Rita Verdonk waar de overige sprekers in de Balie zich aan bezondigden. Samengevat: de islam is best een toffe godsdienst, alleen snapt Verdonk dat niet en daarom is het een kutwijf. Helemaal bont maakte Omar Nahas het. Al jarenlang is deze zelfverklaarde deskundige op het gebied van islam en homoseksualiteit een graag geziene gast op multiculturele feestjes. Daar mag hij zijn zalvende boodschap bij even welgestelde als naïeve blanke hetero’s inmasseren.
Tijdens steeds gelikter wordende presentaties lukt het hem elke keer weer exact het verkeerde te beweren over de spanning tussen de islam aan de ene kant en homoseksualiteit – of een ander verschijnsel dat te maken heeft met individualiteit, vrijheid en vooruitgang – aan de andere kant. Zo poneerde hij tijdens de boekpresentatie de stelling dat we ‘de problemen rond moslims moeten zien vanuit hun religie’.
Interessant. Decennialang mocht over de islam niets ter discussie worden gesteld, inmiddels zijn we erachter dat (bijvoorbeeld) homohaat niet iets typisch islamitisch is (lees Mannenharem er maar op na trouwens) en nú moeten we de problematiek beschouwen vanuit het moslimgeloof zelf. Omar Nahas: het blijft de meest onduidelijke figuur in homoland. Misschien moet Terstall maar eens een documentaire maken over dit merkwaardige fenomeen dat inmiddels zijn heil heeft gezocht in België, waarschijnlijk omdat de AEL daar op de kieslijsten voorkomt.
Maar goed. Eerst legt hij dus Mannenharem op het celluloid vast en dat is mooi. Wordt in elk geval het bewijs geleverd dat muzelmannen het vóór (of tijdens) hun heterohuwelijk met iets anders kunnen doen dan met een geit. Hoe zou het werk van PvdA-filmer Terstall bij de ‘goede moslims’ Aboutaleb en Marcouch aankomen? Krijgen we wéér een reactie in de trant van ‘het komt niet aan bij het publiek waar het voor is bedoeld’ of ‘het helpt moslims niet, ze keren zich van de film af’? Daar ben ik nou benieuwd naar. Net als naar de krokodillentranen op hun mooie donkere wethouderspakken, bij Terstall’s crematie of begrafenis.
Gay.nl, maart 2006